Początkowo zawodnik drugoligowej Gwardii Warszawa (1983–1987), następnie gracz Legii Warszawa. W jej barwach 8 sierpnia 1987 roku zadebiutował w I lidze w przegranym 0:2 meczu ze Śląskiem Wrocław. Wraz z Legią dwukrotnie został mistrzem Polski (1994, 1995) oraz trzykrotnie sięgnął po puchar kraju (1990, 1994, 1995). Ponadto regularnie występował w europejskich pucharach. W sezonie 1995/1996 był podstawowym bramkarzem warszawskiego klubu w rozgrywkach Ligi Mistrzów – wystąpił m.in. w meczach z Blackburn Rovers i Panathinaikosem, w których zachował „czyste konto”. O miano pierwszego bramkarza Legii walczył przez wiele lat ze Zbigniewem Robakiewiczem.
W 1996 roku przeszedł do Widzewa Łódź, którego był podstawowym zawodnikiem w sezonie 1996/1997. Występował wówczas w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Ponadto z łódzkim klubem zdobył mistrzostwo Polski (1997). W latach 1998–2000 był graczem Polonii Warszawa, z którą został mistrzem kraju (2000) oraz wywalczył Superpuchar (2000). Następnie grał w Wiśle Kraków, zdobył z nią mistrzostwo Polski (2001) i Puchar Ligi (2001).
W reprezentacji Polski zadebiutował 13 marca 1991 roku w zremisowanym 1:1 meczu z Finlandią, w którym na początku drugiej połowy zmienił Kazimierza Sidorczuka. Łącznie w barwach narodowych rozegrał siedem spotkań – sześć towarzyskich oraz jedno w eliminacjach do mistrzostw Europy 1996. W reprezentacji grał, kiedy jej selekcjonerami byli Andrzej Strejlau (1991), Henryk Apostel (1994–1995), Władysław Stachurski (1996) i Antoni Piechniczek (1996).Pod koniec sezonu 2010/2011 pracował jako trener bramkarzy w drugoligowym Zniczu Pruszków. W czerwcu 2011 roku został trenerem bramkarzy ekstraklasowej Korony Kielce.
(wikipedia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz